Geen categorieREMEDIEwerk

‘Al dat sprokkelen is niet leuk meer’

REMEDIE – Twentse makers over kunst en cultuur in crisistijd

Tasco Silva uit Enschede, docent piano en keyboard, pianist, repetitor, koorbegeleider.

“Toen premier Rutte deze week de koorzangers vrijliet ging er in alle groepsapps van de koren waarvoor ik werk een gejuich op. We mogen weer! Deze crisis heeft het besef van wat we op dit gebied allemaal hebben en doen wel vergroot. En vooral hoe bijzonder dat is. Tegelijkertijd is bij mijzelf de twijfel die ik langer had alleen maar harder gaan knagen. Het vak zelf is nog steeds geweldig. Maar de faciliteiten, de kansen en de mogelijkheden om het uit te oefenen worden minder, terwijl de onzekerheid groeit. Je raakt steeds meer ontmoedigd.

Daarom is het juist zo fijn dat het Wilminktheater in Enschede nu artiesten en topamateurs uit de regio betrekt bij de heropening van het theater. Eerst mocht ik al zangers begeleiden bij optredens die werden opgenomen. Een verademing: je staat weer op een podium, het gevoel komt terug. En dan met de profs van het theater er omheen, voor geluid, licht, promotie. Dat was echt een hart onder riem.

Publiek brengt je beter in het moment

En op zaterdag 4 juli kan het weer live, met publiek erbij. Ik begeleid tien zangers en zangeressen, deels ook van Music All, waaraan ik zelf als pianist en repetitor ben verbonden. Ik verheug me erop. Je maakt weer een connectie met de zaal, de sfeer is anders. Daardoor kom je beter in het moment. Speel je beter, ook. En er is weer applaus! Niet dat ik zo’n podiumbeest ben. Maar het is toch leuk als vrienden je vertellen dat ze al kaarten hebben besteld.

Als docent werk ik nu sinds een paar weken weer redelijk normaal. Op de Musikakademie in Bad Bentheim en Schüttorf in Duitsland waar ik les geef zijn mondkapjes in de gebouwen verplicht, maar in het lokaal mogen ze af. En verder is het ook daar een kwestie van afstand houden, ventileren en de toetsen blijven poetsen. Ik was eerst nog wel even bang of ik Duitsland wel in zou kunnen. Maar de werkgeversverklaring die ik had gekregen bleek niet nodig. Een paar Nederlandse privé-leerlingen ben ik nog wat langer online les blijven geven omdat hun moeder tot de risicogroepen behoort.

Die zomerbuffer zit er niet in

Bij de koren en ensembles stopte alles abrupt en volledig. Ik werk voor Music All en The Petra Singers in Enschede, Vocalitas in de regio Almelo en Classic & More uit Hengelo en omgeving. Bij Servus in Almelo zit ik in de begeleidingsband voor de musical The Addams Family. Die is al naar volgend voorjaar verschoven. Ook andere concerten zijn tot volgend jaar uitgesteld. Eigenlijk kan ik dit jaar verder als afgelast beschouwen.

Een strop is een groot woord. Voor een klein deel word ik doorbetaald. En ik hoef het niet alleen te verdienen; mijn partner is verpleegkundige. Ik ben sowieso vrij nuchter. Maar al die repetitieavonden zijn voor mij inkomsten waarmee ik normaal gesproken een buffer aanleg voor de zomer, waarin mijn werk helemaal stilligt. Dat zit er nu niet in.

Dit werk voelt niet als werk

Erger vind ik het wegvallen van de sociale contacten. Wat dit werk zo leuk maakt is dat het niet als werk voelt. Je maakt iets, samen met een leuke groep mensen. Het onderlinge contact heb ik misschien nog wel meer gemist dan het spelen zelf. Wat een opluchting, dat we nu op anderhalve meter weer aan de slag kunnen. Al zal het voor sommige koren nog even puzzelen zijn met de opstelling. Het belangrijkste is dat er eindelijk duidelijkheid is. Die invulling komt wel.

Waar ik extra voldoening uit haal in mijn werk met de koren is het coachende element. Ik ben geen zangdocent, maar als klassiek geschoold pianist met een vervolgopleiding in liedbegeleiding ben wel in staat om zangers meer bewust te maken van wat ze aan het doen zijn. Techniek is niet alles, interpretatie is net zo belangrijk. Wanneer je je daar als zanger van pop- en musicalrepertoire meer in verdiept gaat er een wereld voor je open.

Mijn eigen keuze voor de muziek was er een vanuit het hart. Ik was begonnen met een studie technische natuurkunde maar de muziek trok me meer. Natuurlijk waren er mensen die waarschuwden dat er geen boterham in zou zitten. Maar ik dacht ach, we wonen in Nederland, zo erg kan het niet worden. Ondertussen weet ik welke vormen de onzekerheid kan aannemen.

Misschien laat ik me omscholen

Na zo’n twintig jaar in het vak was ik al langer aan het nadenken over een switch. Deze crisis heeft me nog meer aan het denken gezet. Al dat sprokkelen, alles zelf moeten regelen. Voor verenigingen wordt het ook steeds lastiger om de zalen vol te krijgen. En dat zijn hun inkomsten, want subsidies worden teruggeschroefd. De grotere projecten en concerten, het worden er steeds minder. En juist die mis ik.

Dus ik twijfel. Of ik me moet laten omscholen. Ik ben me aan het verdiepen in de IT-wereld. Het lijkt me interessant, al merk ik ook dat ik nog te weinig inzicht heb in alle mogelijkheden om precies te weten welke kant het op moet. Ik wil nu eerst eens met wat mensen uit die sector gaan praten. Klinkt dit vreemd, voor iemand die uit overtuiging voor de muziek heeft gekozen? Ik hoef het niet te missen. Want ik zal nooit helemaal uit de muziek gaan.”

www.music-all.nl

www.petrasingers.nl

Waardeer dit artikel!

Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten blijken met een kleine of wat grotere bijdrage. Als veel lezers dit doen, kan ik dit soort artikelen blijven schrijven. Dankjewel!

Mijn gekozen donatie € -

          

Geef een reactie