Geen categorieinterviews/magazinesREMEDIEwerk

‘Er is veel ontstaan’

REMEDIE – Twentse makers over kunst en cultuur in crisistijd – een jaar later

Remco Dikken uit Borne, beeldend kunstenaar. Jurylid HeArtfund (ondersteuningsprogramma voor jonge kunstenaars van stichting Heartpool Hengelo). Vertegenwoordigd in het Museum voor Hedendaagse Hengelose Kunst.

 

Remco Dikken in zijn atelier. Fotografie Annina Romita.

“Eigenlijk was het best prettig. Een jaar van rustig werken, een beetje doorschilderen. Misschien zou je het zelf vaker moeten doen: zo’n periode van relatieve afzondering inlassen. Er was ruimte voor onderzoek. Ik ben in het afgelopen jaar echt andere dingen gaan doen.

Je stelt jezelf eerder de vraag: wat wil ik nu, waar wil ik naartoe. De afgelopen jaren werkte ik alleen op papier, nu ben ik ook weer naar doek gegaan. In grotere formaten bovendien. Dat zou je allemaal niet zo snel doen met veel tentoonstellingen in het verschiet, en alle druk vandien.

Ik ben meer in mijn atelier in de Hengelose Roncallischool geweest, heb veel mensen lang niet gezien, maar eenzaam of verloren heb ik me niet gevoeld. We waren ook geregelder samen hier, mijn partner Udona Boerema en ik. Inclusief de weekenden. Er was weinig te doen, geen openingen van tentoonstellingen, dus dan ga je maar aan het werk. Voor onze dochter was het ook fijn om thuis even het rijk alleen te hebben.

Udona en ik zijn daardoor nog meer op elkaar ingespeeld geraakt in het delen van ons atelier. In het verleden kostte dat meer moeite, omdat we ons nog teveel bewust waren van elkaars aanwezigheid, wat de concentratie in de weg stond. Zij zag mij over mijn tafel gebogen zitten, ik kreeg mee hoe ze met steelpan en plantenspuit in de weer was. Nu zijn we samen alleen en alleen samen.

Mensen wisten ons wel te vinden

We hebben meer dan anders bezoekers hier ontvangen. Geïnteresseerde mensen gaan zelf wel op onderzoek uit wanneer musea en galeries zijn gesloten. De galerie die mij vertegenwoordigt heeft vorig jaar trouwens nog een min of meer gewone zomer gedraaid. Bovendien hebben we een vaste kring verzamelaars. Of mensen weten je via de website wel te vinden. Financieel was het daardoor niet veel minder dan andere jaren.

Mijn bijbaan bij Ikea ging ook gewoon door. Dat was best confronterend: je eigen sector ligt op z’n gat en zo’n bedrijf draait gewoon. Ook toen ze weer klanten mochten ontvangen was het er vaak drukker dan het bij pakweg Kunstvereniging Diepenheim of Rijksmuseum Twenthe ooit zal worden. Bovendien was daar qua veiligheidsmaatregelen alles goed geregeld. Je houdt toch het gevoel dat de verkeerde dingen zijn aangepakt. Uit zo’n opmerking van minister De Jonge, dat wie cultuur wil maar een dvd op moet zetten, spreekt wel hoe belangrijk ze ons vinden. Gewoon niet. Daarom vond ik de actie van de Vleeshal in Middelburg zo goed: dan maken we er toch gewoon een winkel van?

Het is goed om weer in de musea terecht te kunnen. Die input heb je nodig. Ik zou het ook wel leuk vinden om zelf wat langer in een museum te kunnen hangen. Dan moeten ze wel open blijven natuurlijk. Wat sommige collega’s is overkomen, dat een mooie tentoonstelling achter gesloten deuren hing, dat is zo treurig.

Beelden van wandelaars drongen zich op

Wat ook is veranderd is dat ik meer uit mijn hoofd ben gaan werken. Ik heb een hele periode gehad dat ik fotografie gebruikte, mede door een project van Museum Hengelo, waarbij ik historisch beeldmateriaal uit hun archief gebruikte om daarop te reageren. Met dat plaatjes naschilderen ben ik nu wel klaar. En blijkbaar dringen beelden die met corona zijn verbonden zich dan toch op. Vandaar al die wandelaars in mijn werk, ha ha. Wij wandelen zelf altijd al veel, en ineens zag je ze overal. Soms maakten we er grappen over: ‘Wat doen al die mensen in ons bos?’ Onbewust sla je het op. Inclusief het afstand houden, want zelfs in het bos moest je met een boog om elkaar heen lopen. Kijk maar naar dit werk, De wandelaars. Zes mensen, bij elkaar in de buurt en toch allenig.

Het is al groter dan ik gewend ben en zo ga ik qua formaat steeds een stukje verder. Daar ligt al een nieuw doek te wachten voor een volgende stap, al vind ik dat nog wel eng.

Qua werk kijk ik tevreden terug. Er is veel ontstaan. Daarin was het geen slecht jaar.”

Het interview met Remco Dikken uit de eerste Remedie-reeks teruglezen? Dat kan hier.

Waardeer dit artikel!

Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten blijken met een kleine of wat grotere bijdrage. Als veel lezers dit doen, kan ik dit soort artikelen blijven schrijven. Dankjewel!

Mijn gekozen donatie € -