Gered door de douchetent
REMEDIE – Twentse makers over kunst en cultuur in crisistijd – een jaar later
Diet Gerritsen uit Enschede, sopraan en maker van muziektheater, samen met partner Frank Deiman. Als koordirigent verbonden aan Intervocaal en Ofkoors. Zangcoach bij de Deventer Jeugdmusical. Zingt bij Vocaal Ensemble Twente. Mede-organisator Balkonfestival Enschede (gepland voor 4 en 5 september 2021). Sinds een jaar ook in te huren als Douchetent-dirigent.
“De digitale sprong voorwaarts is enorm. Maar we moeten niet vergeten dat er ook gaten zijn gevallen. Klein voorbeeld: van Intervocaal doet de helft niet mee aan de online repetities. Van collega-dirigenten hoor ik verhalen over teruglopende ledentallen, een koor dat is opgedoekt. Aan de andere kant: bij Intervocaal zijn wel twee nieuwe leden digitaal aangehaakt. Dat geeft hoop en is misschien een voorbode van nieuwe aanwas straks. Want dat merk je overal: de wil om weer samen iets te doen is heel groot.
Na de zoomsessies van het begin, waarbij je alleen maar aan het zenden bent in de richting van een geluidloze vissenkom, was het online programma Jamulus een verademing. Zonder vertraging in het geluid, zodat je echt samen muziek kunt maken. We zijn ermee gaan repeteren, en hebben met Vocaal Ensemble Twente een a capella-programma opgepakt rondom de Totentanz van Hugo Distler, met gezongen en gesproken teksten. Als het weer mag gaat dat op 10 en 11 juli in première, buiten bij het kerkje in Buurse.
Pas wanneer je elkaar ziet krijg je balans
De volgende stap is nu dat we het videobelprogramma Jitsi aan Jamulus knopen, zodat we beeld hebben bij het geluid. Want ook al werk je met Jamulus heel geconcentreerd, omdat het louter op je oren moet, balans krijg je pas wanneer je elkaar ziet. Nadeel van al deze alternatieven is dat je veel tijd kwijt bent aan techniek. En je hebt goede apparatuur nodig. Gelukkig heeft Intervocaal dankzij een subsidie headsets en microfoons kunnen aanschaffen.
Mijn eigen beste koop van het afgelopen jaar waren twaalf douchetentjes zoals kampeerders die gebruiken. Zo multifunctioneel zijn ze dat ik zonder moeite een vlammende subsidieaanvraag kon schrijven die ook werd gehonoreerd. Ik ben zelf geen kampeerder, maar toen zingen als riskante activiteit onder een vergrootglas kwam te liggen zocht ik naar een uitweg en die bleek in de campingsfeer te liggen. Alleen was er een run op die dingen. Met het enige exemplaar dat ik nog kon bemachtigen bij Obelink in Winterswijk ben ik hier in de tuin gaan experimenteren.
Het is echt een gouden vondst om veilig te kunnen zingen en optreden, op een manier die opvalt ook nog. Je staat droog, wat zeker voor een instrumentalist van levensbelang is. Zo werd ons Muzikale Bos op landgoed Het Kluenven bij Beckum afgelopen najaar in een klap weerbestendig. Maar er stonden er ook drie wijzen in een tentje in de kerk waar we met InterVocaal ons Driekoningenconcert hebben gestreamd.
Dankzij de tentjes kan ik buiten repeteren met Vocaal Ensemble Twente en voor de jeugdmusical in Deventer. Ze gaan straks mee naar Buurse en naar een inspiratiefestival op Terschelling in oktober. Met twee bezoekers erin wordt het een loge, aangelicht lenen ze zich voor een schimmenspel, ga je erin staan met je hoofd er bovenuit dan lijkt het een lange jurk. Dat is misschien het allermooiste: de lol die ze opleveren. Je kunt ermee spelen en dat houdt de moed erin.
Alles beter dan het energieslurpende beeldscherm
Dat was best nodig, ook al had ik persoonlijk geen geldzorgen doordat koren doorbetaalden. De morele steun voor de culturele sector bleef ver achter bij de financiële steunpakketten. Het bevestigde voor mij alleen maar hoe er in dit land over cultuur wordt gedacht: als franje, niet essentieel. Gelukkig ken ik zelf de waarde en het effect van zachte krachten als kunst en cultuur.
Het streamen van concerten blijft, dat staat vast. Het maakt je bereik veel groter. Een concert dat anders honderd toehoorders trekt wordt ineens gezien door 1500 mensen, inclusief fans van koorleden in het buitenland. De flexibiliteit die nu in de cultuursector wordt gevraagd had ik al, ook doordat ik altijd op redelijk kleine schaal werk. Noem het maar de menselijke maat; ik ben niet van de grote zalen.
Wat wel even wennen is: dat je nu weer in een andere versnelling moet. Het afgelopen jaar was ik een dieseltreintje, nu moet het tempo ineens omhoog. Maar alles beter dan dat energieslurpende beeldscherm.“
Waardeer dit artikel!
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten blijken met een kleine of wat grotere bijdrage. Als veel lezers dit doen, kan ik dit soort artikelen blijven schrijven. Dankjewel!
Het interview met Diet Gerritsen uit 2020 teruglezen? Dat kan hier.