“Ik bewaar deze laatste kans nog even”
REMEDIE – Twentse makers over kunst en cultuur in crisistijd
Danya Weevers uit Hengelo, modeontwerper, gespecialiseerd in duurzame kleding. Initiatiefnemer festival Goed = Doen.
“Ik stel het jaar van de waarheid uit tot volgend jaar.
De stijgende lijn in mijn bedrijf was er. Ik geloofde in mijn nieuwe collectie en in de plannen die ik ermee had. Daarom maak ik alles nu toch af. Misschien zijn de kansen volgend jaar zelfs wel beter. Je merkt dat de interesse in duurzaamheid toeneemt, nu we zo hard worden geconfronteerd met de kwetsbaarheid van ons bestaan.
In het begin was ik naïef. Alles zou kunnen doorgaan, hooguit misschien wat later. Zoiets denk ik dan ook omdat ik altijd hoop houd. Toen mijn ouders de vrees uitspraken dat het al met al wel een jaar zou kunnen gaan duren wilde ik het eerst niet geloven. Maar ik moest het onder ogen zien. Een week lang wist ik niet meer hoe en wat. Met mijn doelen was ook mijn motivatie verdwenen.
Het eerst werd het festival Goed = Doen, dat ik samen met de stichting Groener Hengelo organiseer, geschrapt. Het zou begin mei worden gehouden bij de Hengelose watertoren, een heel mooie locatie die een andere bestemming krijgt en volgend jaar niet meer beschikbaar is. Van de Fashionweek in Berlijn heb ik nog lang stiekem gehoopt dat die na de zomer alsnog zou doorgaan. Ik zou mijn werk daar opnieuw presenteren op een beurs van NEONYT, een internationaal netwerk voor mode, duurzaamheid en innovatie.
Fashionweek Berlijn was het omslagpunt
Het succes van vorig jaar uitbouwen, dat was het doel. Ik heb aan Berlijn behalve nieuwe publiciteit een paar webshops en een zaak in Amsterdam als klanten overgehouden. Een omslagpunt dat vertrouwen gaf. Vandaar ook het plan – naast NEONYT – voor een tour door Scandinavië en Duitsland, om mijn collectie persoonlijk bij winkels te presenteren. Afgezien van reisbeperkingen heeft dat nu weinig zin. Het zijn best exclusieve zaken, die zitten niet op inkoop te wachten. En misschien straks ook niet, als er nog een economische crisis achteraan komt.
Ik had een collectie voorbereid waar ik eigenlijk voor het eerst helemaal in geloof. Maar die nu in de markt zetten, terwijl alles zo onzeker is, dat zou niet verstandig zijn. Daarvoor is de investering te groot. Toch maak ik alles af, tot en met de foto’s. Dat is ook om me tegen mezelf te beschermen: dat ik het op dit moment zie als de beste collectie tot nu toe kan over een poosje weer anders zijn. Nu geef ik mezelf geen ruimte om te gaan twijfelen. Volgend jaar is mijn laatste kans om mijn bedrijf echt van de grond te krijgen.
Het voelt gek om dit jaar geen collectie te hebben. Maar ik móest keuzes maken. Ook omdat ik het maken voor het eerst zou uitbesteden aan een productiebedrijf, hier in Nederland. In plaats van de gehoopte rust leverde dat uiteindelijk een hoop stress op. Ook omdat ik een gigantische controlfreak ben. Het annuleren van de order heeft nogal wat problemen opgeleverd, ook financiëel. Nog erger vind ik dat je de moeite en de passie die erin zitten niet ziet beloond.
Bij mondkapjes past geen prijskaartje
Ondertussen ben ik bezig iets op te zetten met basic T-shirts, in combinatie met mondkapjes. Beide voorzien van quotes. Of die statements iets zullen zeggen over deze tijd? Ja en nee. Ik heb wel dingen in m’n hoofd maar kan nog niks loslaten. Ik ben me ervan bewust dat ongeveer iedereen in de mode nu bezig met mondkapjes. Wat ik daaraan kan toevoegen is niet mijn drijfveer. Ik maak ze voor mijn dierbaren en dan breidt zich dat vanzelf uit. Het is ook mijn manier om iets bij te dragen. Waar ik alleen nog niet over uit ben is de prijs. Mijn overtuiging is dat mondmaskers voor iedereen beschikbaar moeten zijn. Dan vind ik het eigenlijk verkeerd om er een prijskaartje aan te hangen.
Mijn motivatie haal ik ook uit de manier waarop anderen met deze crisis omgaan. Behalve die mondkapjes zie ik via social media ook veel digitale initiatieven voorbij komen. Dagelijkse vlogs bijvoorbeeld, van collega-ontwerpers en winkels. Het drukt me met de neus op de feiten: ik zal mezelf ook meer in de strijd moeten gooien om mijn werk te verkopen. Het is een van de belangrijkste dingen maar voor mij ook het verschrikkelijkste van ondernemer zijn.
Ik ben door crisis gehard in ondernemerschap
Door deze crisis ben ik in korte tijd gehard in het ondernemerschap. Gelukkig heb ik veel steun gehad aan de adviezen van mijn vader Arent, theoloog en kunstenaar. In september hebben we een gezamenlijke expositie bij Zie de Vide in Schouwburg Hengelo. Hopelijk kan het doorgaan want ik vind het heel bijzonder om met hem samen te werken, ook al hebben we allebei een sterke eigen wil, ha ha. Met mijn mode en zijn mediakunst zal het toch een samenhangend verhaal worden, omdat we allebei zijn gefascineerd door de kwetsbaarheid van het leven.
Dat het anders moet, eerder vandaag dan morgen; ik ben ermee opgegroeid. Gelukkig merk je dat er door deze crisis wel iets verandert. Er is meer mede-menselijkheid, mensen voelen zich meer met elkaar verbonden. En het besef dat duurzaamheid een betere toekomst kan bieden groeit. Ik hoop dat mensen gaan inzien dat ongebreideld consumeren duurder uitpakt. Goedkoop is duurkoop, dat is een waarheid als een koe.
“
www.danyaweevers.nl
Waardeer dit artikel!
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten blijken met een kleine of wat grotere bijdrage. Als veel lezers dit doen, kan ik dit soort artikelen blijven schrijven. Dankjewel!