‘Met mondkapjes maak je geen verschil’
REMEDIE – Twentse makers over kunst en cultuur in crisistijd – een jaar later.
Danya Weevers uit Hengelo, modeontwerper, gespecialiseerd in duurzame kleding.
“Het leek een jaar van overleven te worden, het werd een jaar van overwinnen. Ondanks de strop van productiekosten voor een collectie die ik niet kon presenteren was afgelopen jaar financieel gezien mijn beste ooit. Maar corona heeft me meer opgeleverd dan dat. Ik ben anders gaan denken. Mooie dingen maken is mijn doel; ze verkopen vond ik altijd verschrikkelijk. Ik heb nu ontdekt hoeveel voldoening dat óók kan opleveren, als je het doet op een manier die bij je past.
Ik wist dat dit jaar mijn laatste kans zou zijn om mijn bedrijf een beslissende wending te geven, en ook al zijn we net over de helft, ik durf wel te zeggen dat ik die kans heb benut. Terwijl het daar in het voorjaar nog niet naar uitzag. De beurs van NEONYT, een internationaal netwerk voor mode, duurzaamheid en innovatie, werd net als vorig jaar geannuleerd vanwege oplopende besmettingscijfers in Duitsland. Hoe kon ik nu mijn potentiële klanten bereiken? Het idee voor een eigen tour langs winkels zat al in mijn achterhoofd, maar ik vond het zonde om de boer op te gaan met de collectie uit 2019 die ik voor de beurs had bewaard. Die is te speciaal om zonder een echt podium te presenteren.
Inkoop door winkels is signaal dat ze in me geloven
Daarom heb ik een nieuwe basiscollectie ontworpen. Het is een tijdloze collectie geworden, van stukken die op verschillende manieren zijn te dragen en ook door de kleuren – zwart en undyed; zeg maar ongebleekt – goed zijn te combineren. Tussen stoer en elegant in, dat is wel kenmerkend voor mijn werk. Eind juli heb ik drie winkels bezocht in Zwitserland en ze hebben alle drie ingekocht voor het komende winterseizoen. Bovendien zijn er ondertussen al wat bestellingen binnen voor daarna, wat fijn is met het oog op de continuïteit.
Tot nu toe ging het niet verder dan dat ik zelf kleding in winkels mocht hangen. En de webshops die ik als klant heb kopen ook niet zelf in. Dat die winkels nu dit risico nemen is voor mij een signaal dat ze in me geloven. Het is best een gek gevoel, maar vooral is het heel erg motiverend. Een doorbraak? Nog los van de vraag wanneer je daar objectief van kunt spreken zou ik het zelf niet zo noemen, nee. Daarvoor is mijn naamsbekendheid nog niet groot genoeg.
Een gevoel van rust geeft het zeker. Ik heb nu twee collecties beschikbaar, zodat ik me volledig kan focussen op verkoop. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zo zou zeggen, want ik was er eerder totaal niet mee bezig. Het gaat me beter af dan ik had verwacht. In die zin heb ik mezelf positief verrast. Ik besefte vorig jaar al dat ik mezelf meer in de strijd zou moeten gooien, maar dat doen via sociale media past helemaal niet bij mij. Die persoonlijke ontmoetingen met klanten zijn behalve nuttig ook gewoon erg leuk. Je bouwt sneller een band op dan op een beurs. Ook de feedback is waardevol.
Succes mondkapjes is maar tijdelijk
De publiciteit rondom mijn mondkapjes is me overkomen. Ze zijn gemaakt van stof die door Annemieke Koster in Enschede is geweven van afgekeurde tampons. Dat verhaal trok de aandacht, al heb ik die niet bewust opgezocht. Ik vind het gewoon mooi materiaal. De mondkapjes waren niet aan te slepen, ik heb er in minder dan drie weken zeker honderd verkocht. Dat geeft een kick, maar het was ook een beetje dubbel. Ik wist dat het tijdelijk zou zijn. Bovendien zijn die mondkapjes niet waarvoor ik als ontwerper sta. Dat geldt ook voor de T-shirts en truien die ik verkoop via mijn webshop. Het blijft toch een vorm van corona-overbrugging. Je kunt er niet echt je ei in kwijt.
De interesse ervoor is wel een indicatie dat mensen vaker en bewuster kiezen voor wat lokaal – dat wil zeggen: in Nederland – is geproduceerd. Dat is misschien een positief gevolg van de coronacrisis, al geloof ik niet dat er qua duurzaamheid grote gedragsveranderingen zijn te verwachten. De meerderheid vervalt in oude routines. Wat dat betreft is de boodschap van mijn collectie This is not ok uit 2019 alleen maar actueler geworden. Inspiratiebron was een reis naar IJsland, waar ik ook de gevolgen van klimaatverandering heb gezien.
Met expositie tonen mijn vader en ik kwetsbaarheid van mens en natuur
Er zijn afgelopen jaar allerlei nieuwe ideeën ontstaan over hoe en waar ik dat werk nu een podium kan geven. Ik wil er niet teveel over kwijt, maar ik denk aan andere plekken dan beurzen. Voor nu ben ik blij met mijn nieuwe website en – shop, waar ik mijn basiscollectie presenteer. En in november komt er alsnog een tentoonstelling in de reeks Zie de vide in Schouwburg Hengelo, met werk van mij en mijn vader Arent, die behalve theoloog ook kunstenaar is. Ik verheug me erop om te laten zien hoe mooi ons werk – ook al is het nog zo verschillend – elkaar aanvult. Mijn vader richt zich op de kwetsbaarheid van de mens, ik op die van de natuur.”
Lezen hoe Danya Weevers er in mei 2020 voorstond? Dat kan hier.
Waardeer dit artikel!
Dit artikel las je gratis. Vond je het de moeite waard? Dan kun je jouw waardering laten blijken met een kleine of wat grotere bijdrage. Als veel lezers dit doen, kan ik dit soort artikelen blijven schrijven. Dankjewel!